Przelewy krajowe czeskie

Błędne wypełnienie pola VARIABLE SYMBOL lub pozostawienie go pustym, może spowodować nie uznanie płatności, błędne jej zaksięgowanie, a w konsekwencji naliczanie odsetek czy innych opłat, zarówno karno-skarbowych jak i odsetek z tytułu wierzytelności handlowych (u kontrahentów).

Przypominamy, że również w przypadku regulowania zobowiązań wobec naszego biura należy podawać variable symbol za każdym razem, kiedy płatność wysyłana jest w ramach krajowego czeskiego systemu międzybankowego. Numer VS jest zgodny z numerem faktury.

Pola tekstowe w poleceniach przelewu, takie jak ADRES, AVIZO, ZPRÁVA PRO PŘÍIJEMCE, MESSSAGE FOR RECEIVER i im podobne, nie są odczytywane przez systemy automatycznego księgowania wpłat żadnego z urzędów oraz wielu podmiotów gospodarczych. Można więc przyjąć, że zasadniczo nie mają znaczenia, ale wpisywanie niektórych z nich (zwłaszcza nazwy odbiorcy i awiza), może ułatwić odczytywanie płatności z wyciągów bankowych.

W przypadku płatności wysyłanych z banków zagranicznych do czeskich (np. z Polski) istnieje możliwość zaksięgowania płatności z polem VARIABLE SYMBOL. W tym celu należy w tytule płatności (często określanym jako Payment reference, Remittance information, Remittance data) wpisać "/VS/nnnnnnnnnn" (czyli VS w ukośniku i dziesięć cyfr, bez żadnych odstępów). Wpisanie tytułu przelewu w ten sposób, ułatwi czeskiemu odbiorcy automatyczną identyfikację płatności przychodzącej z zagranicy. Numer konta w formacie IBAN można wygenerować z czeskiego numeru konta korzystając z oficjalnego narzędzia czeskiego banku narodowego:  IBAN kalkulator.

Wypełniając polecenia przelewu warto zwrócić uwagę na drugą, istotną różnicę między polskim a czeskim systemem bankowym. W przeciwieństwie do polskiego systemu, który nawet w obrocie krajowym zasadniczo stosuje numer konta w formacie IBAN, czeski system bankowy ciągle opiera się na krajowym formacie numerów rachunków bankowych.

Zgodnie z krajowym formatem numerów, numer rachunku bankowego w czeskim banku składa się z trzech części - prefixu, numeru konta i kodu banku, każdy o ściśle określonej długości, zawiera się w następującym wzorze 123456-1234567890/1234.

Prefix rachunku składa się z maksymalnie 6 cyfr, przy czym wiele banków nie stosuje go wcale lub używa mniejszej ilości cyfr. Jeżeli numer rachunku kontrahenta nie zawiera prefixu lub prefix jest krótszy, brakujące cyfry - zależnie od bankowości elektronicznej uzupełnia się zerami z lewej lub pozostawia pole puste (np. 000123-1234567890/1234). Na papierowych poleceniach przelewu oraz drukach pocztowych zawsze uzupełnia się zera lub wstawia w puste pole znak =.

Numer właściwy rachunku (środkowa część) składa się z maksymalnie dziesięciu cyfr. Podobnie jak w prefixie mogą występować krótsze warianty (np. w Banku Pocztowym lub na u kont administracji publicznej), w których brakujące miejsca uzupełniamy zerami z lewej lub pozostawiamy puste (np. 123-0000123456/1234).

Kod banku (za ukośnikiem) zawsze składa się z czterech cyfr i podobnie jak numer właściwy jest polem zawsze obowiązkowym.

Zalecamy szczególną kontrolę poleceń przelewu.